Bülent GÜLÇUBUK    

Şu bilinmelidir ki dünyada milyarlarca insanın yaşamı çiftçilerin yaptıklarına bağımlıdır. Gelecek 25-30 yıl içinde 9 milyara ulaşması beklenen nüfusun beslenmesi için, geçen 10 bin yılın toplamından daha fazla gıda üretimine ihtiyaç duyulacaktır. Çiftçilik hem bir yaşam biçimi hem de bir meslektir. Dünyada halen milyarlarca insan çiftçilikle, tarımla hayatını kazanıyor. Özellikle kırsal kesimde tarım yapılıyor. Tarımla ilgilenen, üretimde bulunan insanlara “çiftçi” deniyor. Tarihin en eski mesleklerinden olan çiftçilik insanlık tarihi kadar eskidir denilebilir. Evet, çiftçilik dünyanın en eski mesleklerinden biridir. 12 bin yıl önce verimli Orta Doğu topraklarında başlayan çiftçilik, daha sonraları dünyanın farklı bölgelerinde birbirlerinden bağımsız olarak ortaya çıkmıştır. Her bölgede keşfedilen çiftçilik türü farklıydı. Çiftçiliğin türü, boyutu büyük ölçüde yerel bitkiler ve hayvanlar tarafından belirlenmiştir. Örneğin; Ortadoğu'da arpa, buğday, koyun ve keçi, Meksika'da mısır, Çin'de pirinç, Sahra-altı Afrika' da darı ve büyükbaş hayvancılık biçiminde ortaya çıkmıştır. İşte, bu dönemlerden sonra çiftçilik artık insanoğlunun vazgeçemeyeceği yegâne meslek olmuştur. İnsanların doyurulması, beslenmesi, biyolojik çeşitliliğin korunması gibi işlevlerinden dolayı da çiftçilik dünyanın en itibarlı ve onurlu işi olmuştur ve bu böyle de devam etmektedir. İnsanların beslenme ihtiyacı beraberinde gıdaya ve farklı ölçeklerde de olsa onu üreten çiftçiliğe ihtiyacını da artırmaktadır.

Dünyada tarım ve gıda giderek daha fazla dikkat çekmeye başladı. Küresel iklim değişiklikleri, hızlı nüfus artışı, yetersiz gıda üretimi ve dengesiz paylaşımı, artan yoksulluk ve de azalan küçük işletmeler insanoğlunu ve hangi kategoride olursa olsun tüm ülkeleri endişelendirmeye başladı. Çünkü insanı insan yapan dört temel gereksiniminden en şiddetlisi olan beslenme gereksinimi, tarım olmaksızın karşılanamıyor, tarım da çiftçi olmaksızın yapılamıyor ve/veya sürdürülebilir ve kalıcı olamıyor. Sanayi, hizmetler, turizm sektörleri istediği kadar büyüsün, şişsin karın doyurmuyor. Çünkü tarımsal yetersizlikler diğer sektörlerle ikame edilemiyor. Yani insanların karnını tarım ürünleri dışındaki metalarla doyurmanın olanağı yok. Gelecek yüzyıllara, toprağına sahip çıkan koruyan ülkeler daha güvenli bir ortamda geçeceklerdir. İşte bunun için çiftçiliğe, çiftçilik mesleğine önem veren ülkeler, bunu yaşatan ülkeler gıda güvencesi ve toprak-su kaynaklarının, biyolojik çeşitliliğin koruması açısından geleceğe daha güven içinde bakıyorlar. Burada da ana aktör olarak çiftçiyi görmektedirler.

Türkiye’de kır nüfusu azalıyor, tarımsal işletme sayısı azalıyor. Kırsalda kendi kendine yetebilen insanlar artık kentlerde dezavantajlı grupların önde gelenleri arasına giriyor. İşte, burada tarım ve çiftçilik mesleği belirleyici unsurlardan biri olarak belirmektedir. Çiftçilik tarımın yapı taşlarındandır. Bu ülkemiz için de böyledir, dünya için de. Çiftçilik hangi düzey ve koşulda olursa olsun gerçek bir üretim faaliyetidir, hayata tutunma yolu ve iş kapısıdır.

NEDEN ÇİFTÇİLİK?

Çiftçilik, dünyanın en eski mesleklerinden biri olması nedeniyle, tarımsal üretimde ve doğal varlıkların korunmasında sürdürülebilirliğin ve kırsal kalkınmanın etkin bir parçası olma özelliğini de korumaktadır. Şu bilinmelidir ki; çiftçilik bir hobi değildir. Çiftçilik tarımın yapı taşlarındandır. Bu ülkemiz için de böyledir, dünya için de. Çiftçilik hangi düzey ve koşulda olursa olsun gerçek bir üretim faaliyetidir, hayata tutunma yolu ve iş kapısıdır. Bundan hareketle; var olan koşullar altında tarımsal üretimden vazgeçmeyen ve tarım ile bağlantılı olarak gerçekleştirilen faaliyetlerin tamamı çiftçilik ve bu işi yapan da “çiftçi” olarak tanımlanır. Yeryüzünde milyarlarca insanın gelir ve geçim kaynağı olması, doğal varlıkları kullanması, gıda üretimi gibi unsurlar nedeniyle “çiftçilik” şarttır ve bunu gerçekleştiren “çiftçi” ler de en onurlu mesleğin sahibidirler.